Στην προηγούμενη ανάρτηση είδαμε τον τρόπο με τον οποίο
υπολογίζω την κλίση που θα δώσω στο μάνικο και πως αυτό επιτυγχάνεται στην
πράξη. Είδαμε λοιπόν ότι αν το «αυλάκι» της χελιδονοουράς στην «εξωτερική» άκρη του τάκου είναι 17
χιλιοστά (τόσο προσωπικά σκάβω ) στην «εσωτερική» άκρη θα είναι 17-Α’Β’.
Σχεδιάζω λοιπόν στο ACAD την «εξωτερική» την
«εσωτερική» άκρη της χελιδονοουράς αλλά και το μόρσο στο μανίκι και στην
συνέχεια τα εκτυπώνω σε χαρτονάκι.
Έχοντας σαν οδηγούς τα σχέδια και έχοντας
χαράξει τον άξονα συμμετρίας κάνω στον τάκο, σημαδεύω τις άκρες στις
αντίστοιχες θέσεις.
Στην συνέχεια χαράζω προσεκτικά με πριόνι το κομμάτι που θα
αφαιρεθεί είτε μία είτε περισσότερες φορές, έτσι ώστε να βοηθηθώ στην αφαίρεση
του ξύλου με σκαρπέλο και αφαιρώ προσεκτικά μετρώντας τακτικά το βάθος.
Στο
τέλος εξομαλύνω τον πάτο με λίμα ή τάκο στον οποίο έχω κολλήσει με ταινία
διπλής όψης γυαλόχαρτο.
Με παρόμοιο τρόπο σημαδεύω και αφαιρώ ξύλο από το μάνικο για
να δημιουργήσω το μόρσο. Εδώ λαμβάνω υπόψη ότι η πάνω επιφάνεια του μόρσου και κατ’ επέκταση και του μανίκου πρέπει να
είναι κατά 2,5 χιλιοστά ψηλότερα από την πάνω επιφάνεια του τάκου, έτσι ώστε
όταν κολληθεί το καπάκι (πάχους 2,5 χιλιοστών στην περιοχή της ένωσης μάνικου σκάφους)
η πάνω επιφάνεια του μάνικου και το καπάκι να είναι πρόσωπο.
Αυτό μας δίνει συνολικό
ύψος μόρσου 19,5 χιλιοστά, αρκετό για την επίτευξη ισχυρής κόλλησης και με
αντίσταση σε σκεύρωμα.
Αφού διαμορφώσουμε την χελιδονοουρά στον τάκο και το μόρσο
στο μάνικο, προσαρμόζουμε το μάνικο στο σκάφος κάνοντας τις σχετικές
διορθώσεις. Αφού προσαρμοστούν αυτά, προσωπικά επανατοποθετώ το καπάκι με
χαρτοταινία και επαναλαμβάνω τις μετρήσεις που περιγράφω στην προηγούμενη
ανάρτηση, έτσι ώστε να εξακριβώσω αν αυτά που είχα υπολογίσει, επιτεύχθηκαν
στην πράξη μιας και το ξύλο δεν είναι βούτυρο για να μπορεί να κοπεί με το
νυστέρι με ακρίβεια. Αναλόγως κάνω τις σχετικές διορθώσεις αν απαιτείται.
Αφού εξασφαλίσω ότι όλα είναι σύμφωνα με τα επιθυμητά
προχωράω στην κόλληση του μάνικου, προσέχοντας κατά την κόλληση το μάνικο να
βρίσκεται πάνω στον άξονα του οργάνου.
Με την διαδικασία που περιέγραψα επιτυγχάνουμε όπως έχω
διαπιστώσει από την εμπειρία ύψος καβαλάρη περίπου 10,50 έως 11,00 χιλιοστά ανάλογα με το
πάχος της ταστιέρας και με ύψος χορδών από το 12ο τάστο 1,5 χιλιοστά
οριακό για να μην έχουμε γρεζάρισμα στον ήχο. Το ύψος αυτό κατά την γνώμη μου είναι
ισορροπημένο και για τον ήχο αλλά και για την πίεση που ασκείται στο καπάκι. Αν
επιθυμούμε καβαλάρη υψηλότερο από αυτόν μπορούμε με ομοιόμορφο τρίψιμο του χείλους
του σκάφους από την περιοχή του τελευταίου
καμαριού μέχρι και την περιοχή της χορδιέρας, να αυξήσουμε το ύψος του καβαλάρη.
Το τρίψιμο πρέπει να γίνεται προσεκτικά και με συνεχείς μετρήσεις.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
μπραβο Βαγγελη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μερος της κατασκευης που με φοβίζει περισσοτερο...
Να σαι καλα για τις πληροφορίες....
Και εξακολουθεί και θα εξακολουθεί να είναι ένα θέμα που θα φοβίζει. Κι εμένα με φοβίζει πάντα. Αλλά Γιώργο ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις τους φόβους σου(γενικώς), είναι να τους αντιμετωπίζεις.
ΔιαγραφήΦίλε Βαγγέλη τα λόγια είναι φτώχεια, ό,τι και να πω θα είναι λίγο,η δουλειά σου είναι τόσο λεπτομερής και αξιοθαύμαστη!!! Πραγματική προσφορά στην τέχνη,το ιστολόγιο σου κοσμεί την τέχνη μας, δεν έχω παρά να εκφράσω το σεβασμό μου και την φιλία μου προς το πρόσωπο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Γιώργο μου. Να είσαι καλά. Τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Όσο για το ιστολόγιο, προσπαθώ και ευελπιστώ να είναι ένα μικρό λιθαράκι, πολύ μικρότερο από το δικό σου και άλλων καλών φίλων, που αγαπούν πραγματικά την οργανοποιία.
ΔιαγραφήΒαγγέλη μου εύχομαι Καλά Χριστούγεννα με υγεία και ό,τι άλλο επιθυμείς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Γιώργο. Να είσαι καλά. Εύχομαι ότι καλύτερο
Διαγραφή